بابای مهربانم روزت مبارک...

سلام امام زمانم:
ولادت پدر جانتان، مولی الموحدین، امام المتقین امیر المومنین علیه السلام مبارک.
یادمان نرفته است داستان رمیله را...
همو که علاقه به سرور و مولایش او را در حال بیماری و تب، به سوی محبوب خویش کشانید تا نمازی بخواند و شاید حالش بهتر بشود...
به سوی مسجد قدم برداشت و پشت سر امیرالمومنین به نماز ایستاد. هنگامیکه آن حضرت بالای منبر رفتند تب او برگشت.
بعد از اتمام سخنان، حضرت رو به او کرده فرمودند: ای رمیله میدیدم که به خود می پیچیدی. پاسخ داد بله و داستان خود را برای ایشان بازگو کرد...
امیرالمؤمنین علیه السلام به او عرض کردند:هیچ مومنی مریض نمی شود مگر این که ما از شدت علاقه با او مریض می شویم، ناراحت و غمگین نمی شود مگر این که ما از غم او غمگین می شویم. دعایی نمی کند مگر این که ما برای او آمین می گوییم و سکوت نمی کند مگر این که ما برای او دعا می کنیم...
هیچ زن و مردمومنی در سر تا سر دنیا نیست مگر این که او با ماست و ما با او هستیم...

مولا جان:
شما فرزند بزرگوار همان مولایید...
این روز ها که بیماری به جان زندگی ما افتاده است و حال روز ما را نگران می کند، شما نیز خاطرتان ناآسوده است....
چرا که مهربان تر از پدرید به تک تک ما...
و خیرخواه ترین آدمها نسبت به احوال ما...

در این شب عزیز و پر از خیر، دعا میکنیم به برکت میلاد امیر المومنین علیه السلام، خداوند تمام هم و غم و ناراحتی را از قلب نازنین تان بزداید،که این دعا در حق شما، در حقیقت برای خودمان است.