جشنی متفاوت برای گرامیداشت روز معلم و روز مادر

خلاصه :

پرده اول :
مادر گرامی دانش آموز ....................... و دختر عزیزم
« از شما دعوت می شود تا در جلسه ای که ویژه شما مقرر گردده در روز سه شنبه 15/2/94 راس ساعت 16 به همراه دختر عزیزمان حضور داشته باشید.»
این متن دعوتنامه ای بود که برای هریک از مادران به صورت مجزا توسط دانش آموزان ارسال شده بود و مادران تصور می کردند که این جلسه ویژه، مخصوص خود اوست و البته با نگرانی و دلواپسی زیاد و با تماس هایی که با مسئول و معاون پایه داشتند می خواستند یا ساعت را جابه¬جا کنند و یا از محتوای جلسه باخبر شوند و مسئولین پایه چاره ای نداشتند که با لطایف الحیلی سوالات را پاسخ دهند!  تلاقی این دعوتنامه با ایام اردیبهشت که در مورد ثبت نام سال آینده دانش آموز، تصمیم گیری می شود، خود هیجان ماجرا را دو چندان می کرد.

پرده دوم :
این طرف ماجرا دانش آموزانی بودند که ثابت کردند در مواقعی که بخواهند و تصمیم بگیرند رازدار تر از مادران عمل می کنند و ذره ای از داستان را لو نمی دهند، با خاطری جمع و شیطنتی خاص ضمن اینکه نامه را به دست مادران خود رساندند. اصرار کردند که حتما در جلسه حضور داشته باشند ...

پرده سوم :
دبیرانی بودند که توسط دانش آموزان پایه ی دوم بصورت کاملا رسمی و محترمانه با کارت دعوت هایی که ساخته دست بچه ها بود و با ذوق و سلیقه ای خاص طراحی شده بود. برای این جشن دعوت شده بودند.

پرده چهارم :
مادران وارد مدرسه می شوند و از روابط عمومی سوال می کنند که کجا باید بروند. در همین جا تیمی از دانش آموزان که وظیفه آنان استقبال از مادران از همه جا بی خبر بود، به پیشواز مادران نگران و مستاصل می رفتند و مادران را به سالن هدایت می کردند.

پرده پنجم :
اوج داستان همین جاست : مادران وقتی با یک پیشواز متفاوت روبرو می شوند، جلسه را امنیتی می پندارند و با چهره های نگران تر به در ورودی سالن    می رسند و وقتی وارد سالن می شوند لبخندی از سر ذوق و هیجان، با یک خیال تخت و آسوده که خدا را شکر می کنند بخاطر این غافلگیری شیرین و دوست داشتنی.

پرده ششم :
سالن با سلیقه ی دانش آموزی تزیین شده، گوشه سن تندیس های «یاعلی» که هدیه روز معلم است با ظرافتی خاص چیده شده است با امید به اینکه همیشه تحت ولای حضرت امیر(ع) باشند. در گوشه دیگر سالن لابه لای پارچه های ساتن بنفش و آبی هدایای روز مادر چیده شده است. آینه هایی که حاکی از صداقت و زلالی حس شیرین مادرانه دارند .

پرده هفتم :
معلم ها یکی یکی وارد سالن می شوند و از تماشای هیجان و جنب و جوش دانش آموزان برای بهتر برگزار شدن جشن لذت می برند . انگار که ثمره یک سال زحمت و خود را می بینند و با خود فکر می کنند سپیدی گچهایی که پای تخته خوردند الان روسفیدشان کرده ...

پرده آخر :
جشن، باشکوه خاص آغاز می شود، یک طرف سالن معلمان و اعضای کادر مدرسه و طرف دیگر مادران که هر دو منتظر هنرنمایی دانش آموزانشان بودند. تیم استقبال ، مجریان ، گروه سرود 57 نفری، گروه تئاتر، گروه مسابقه، تیم پذیرایی، تیم اهداء هدایا، سازندگان کلیپ های ابتکاری و خاطره انگیز همه و همه بدست خود دانش آموزان انجام شده بود. یک کار تمام عیار دانش آموزی!
شال های رنگ و وارنگ گروه سرود گویی حضار را یاد مدادهای رنگی می انداخت که نشاط و طراوت دوران کودکی این دانش آموزان معصوم را تداعی می کرد. وقتی سرود مادر خوانده می شد اشک در چشمان مادران و معلمان حلقه زده بود.
سرود آغاز شد (کاشکی می شد بهت بگم چقدر صداتو دوست دارم ... )
در قسمت اجرای تئاتر اشک شوق جای خود را به خنده های از ته دل حضار داد که حض دو چندان برنامه را فراهم کرد.
به قول  یکی از همکاران، « دوم ها در برنامه شان هم اشک ها را درآوردند هم خنده ما را ... »
تیم مسابقه هم که گل کاشت با ابتکارشان در مسابقه ی فرزندشناسی برای مادران و دانش آموز شناسی برای معلمان .
کلیپ عکس و لحظات به یادماندنی سال تحصیلی 94-93 و عکس های هریک از دانش آموزان با مادرانشان در دوران کودکی و معلم ها در کلاس درس و کلیپ ترین های دوره ی 21 با خصوصیات هر دانش آموز نمک برنامه بود.

و در پایان اهدا هدایا متناسب با شأن و کرامت مادران و معلمان به همراه عکس های یادگاری که از سر ذوق گرفته می شد حسن ختام این جشن به یادماندنی بود.
با امید به اینکه تک تک این دانش آموزان باعث عزت و اقتدار کشور عزیزمان ایران اسلامی باشند.