علم غیب ائمه علیهم السلام

خلاصه :

پاسخ :

الف) دشمنان ائمه (ع) به زور و اجبار ، ائمه (ع) را مجبور به خوردن مواد مسموم می کردند ؛ یعنی این گونه نبود که امامان (ع) به اختیار خود مواد مسموم را بخورند ؛ بلکه به اجبار دشمنان مثلا به تهدید به قتل ، به این کار تن می دادند .

ب) اگر چه ائمه (ع) علم غیب داشتند ؛ اما در بیشتر مواقع بر اساس علم غیب خود عمل نمی کردند . آن ها در بیشتر صحنه های زندگی به علم عادی و معمولی خود تکیه می کردند . روش اصلی آن ها در برخورد با مسائل گوناگون استفاده از علم غیب نبود ؛ همان طور که برای حل مشکلات همیشه از قدرت معجزه بهره نمی گرفتند.

پ) بر اساس برخی روایات اهل بیت (ع) ، آن بزرگواران هرگاه می خواستند چیزی را بدانند ، خداوند آن ها را آگاه می کرد ؛ اما اگر خودشان نمی خواستند چیزی را بدانند ، دلیلی ندارد که بگوییم حتما از آن موضوع باخبر می شدند . ای بسا در برخی حوادث زندگی و خطراتی که برای امامان (ع) پیش می آمد خودشان نخواستند از آن حادثه ها و خطرات آگاه شوند ؛ زیرا بنای خداوند در خلقت بر این است که همه چیز بر اساس نظام عادی پیش رود نه بر اساس امور خارق العاده . و لذا ائمه معصومین (ع) نیز مانند دیگر انسان ها بشر بودند و یک زندگی عادی داشتند و بیشتر بر علم عادی و معمولی خود به عنوان یک انسان تکیه می کردند نه بر علم غیب خود و از علم غیب خود فقط در جایی بهره می گرفتند که خدا بخواهد .

به عبارتی خواست و اراده آن ها در راستای اراده خداوند بود و تا خداوند چیزی را نمی خواست ، آن بزرگواران نیز نمی خواستند ؛ به عنوان نمونه اگر خداوند نمی خواست که آن ها از حوادث آینده زندگی باخبر شوند ، آن ها نیز نمی خواستند که از آن حوادث با خبر شوند زیرا اراده آن ها ، هم سو با اراده خداوند بود و راضی به رضای خداوند بودند . آن ها در همه اقدامات و تصمیمات خود ، مطیع فرمان خداوند بودند و ما برای قضاوت درباره کارها و رفتارهای ایشان باید با دقت بیشتری سخن بگوییم .

برگرفته از کتاب : کتاب 646 پرسش و پاسخ دینی با نسل نو ، غلامرضا حیدری ابهری ، ج3 ، ص42-43 با اضافات .

دیگر منابع جهت مراجعه :
 پایگاه های اطلاع رسانی :  راسخون ، تبیان ، پرسمان ، پاسخ گو ، پرس و جو ، بلاغ ، الشیعه
کتاب پرسش ها و پاسخ های دانشجویی ، دفتر نشر معارف
مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم