اردوی گیلاوند

خلاصه :

نوبتی هم که بود، نوبت هشتمی‌ها بود. در سومین روز از اردیبهشت ماه97، کوله باری سبک بستیم و در هوای بارانی شهرمان، عازم دماوند شدیم. مقصد ما گیلاوند بود؛ جایی نه چندان دور از تهران پر دود، اما با آسمانی صاف و طبیعتی زیبا. آسمان هم انگار ذوق هشتمی هایمان را دیده بود برای این اردو؛ بارید و بارید و تا پای ما به اردوگاه امام صادق (ع) رسید، قطراتش را جمع کرد تا بچه‌ها از لحظه لحظه خود استفاده کنند. تمام وقتمان تا نماز مغرب و عشاء را کنار بچه‌ها بازی کردیم و در مسجد جمع و جور اردوگاه در کنار هم به نماز ایستادیم و بعد بازی‌های جمعی و تدارک شام با دانش آموزان و بالاخره خاموشی برای خواب! صبح روز چهارم اردیبهشت را با آفتابی زیبا پس از بارش شب گذشته آغاز کردیم و زمان مغتنمی بود برای قایق سواری روی دریاچه کوچک اردوگاه. بچه‌ها با قایق‌های پارویی و پدالی تا نزدیک ظهر مشغول بهره بردن از هوای پاک و خنک گیلاوند بودند. برای صرف ناهار، میهمان سفره‌هایی شدیم که آشپزهایش خود بچه‌ها بودند و تجربه کباب کردن جوجه روی زغال و سیاه شدن دست و صورتشان! گیلاوند تا بعد از ظهر آن روز میزبان ما بود و چاره‌ای جز دل کندن از هوای نابش را نداشتیم. با انرژی مضاعف از این آب و هوا و اردوی ناب، به تزکیه خودمان بازگشتیم. [gallery ids="2221,2222,2223,2224,2225,2227,2228,2229,2230,2231,2232,2233,2235,2236,2237,2238,2240,2241,2242,2243"]