هنر نمایی برگ ها

تکه چسبانی (کلاژ) برگ ها

مسافرها هم سوار شده بودند. خلبان موتور هواپیما را روشن کرد، اما صدای آن‌ها مثل همیشه نبود.

یک جور دیگری بود. انگار می‌گفت: تاپ، تاپ، تاپ مثل قلب کسی که تند تند بزند.

آقای خلبان هواپیمایش را نگاهی کرد. بعد لبخندی زد و گفت: امروز روز اول پروازت است. مگر نه؟

هواپیما با شرمندگی گفت: بله همین طور است. و یکی از چشم هایش را که بسته بود باز کرد.

بعد دوباره گفت: خجالت داره مگه نه؟ من آخه باید تو آسمون پرواز کنم اما می‌ترسم.

خلبان گفت: نترس. همه همین طور هستند. من هم وقتی برای اولین بار پرواز می‌کردم ترسیده بودم.

هواپیما کوچولو آن یکی چشمش را هم باز کرد و گفت: راست می‌گویی.

خلبان گفت: البته که راست می‌گویم. اما تو باید به من اعتماد کنی و از هیچ چیز نترسی، چون من بدن

تو را خیلی می‌شناسم و می‌توانم پروازت دهم.

هواپیما کوچولو کمی آرام شد و گفت: بسیار خب من برای پرواز آماده‌ام.

خلبان موتور هواپیما را دوباره روشن کرد. حالا دیگر صدای آن مثل همه هواپیماها بود.

بعد کم کم روی باند شروع به حرکت کرد و یواش یواش از زمین بلند شد. به هواپیمایش نگاهی کرد و گفت: حالت چطوره؟

هواپیما با خوش حالی گفت: خیلی خوبم. نمی‌دانستم پرواز این قدر لذت دارد.

چه هوای خوبی به صورتم می‌خورد. چه آسمان آبی زیبایی. چه ابر قشنگی.

خلبان گفت: حالا دیگر دوست داری باز هم پرواز کنی؟

هواپیما کوچولو گفت: البته دوست خوب من.

خلاقیت کودک_خلاق کاردستی