نه آبی نه خاکی

خلاصه :

حالا که به موانع آبی عادت کرده ایم،می توانم ادعا کنم که زندگی در آب زندگی نرمی است، ومن تعجب می کنم که چرا با آنکه دو سوم بدن ما آب است ویک سومش خشکی،ما در خشکی زندگی می کنیم؟ زمین هم همین طو

حالا که به موانع آبی عادت کرده ایم،می توانم ادعا کنم که زندگی در آب زندگی نرمی است، ومن تعجب می کنم که چرا با آنکه دو سوم بدن ما آب است ویک سومش خشکی،ما در خشکی زندگی می کنیم؟ زمین هم همین طور است.دوسوم آب ویک سوم خشکی. از این تشابه چه چیزی را می توان دریافت؟ من فکر می کنم اگر ما آبزی بودیم،زندگی همیشه تمیز می بود، چرا که آدمها با هر گناهی که می کردند،وزنشان سنگین تر می شد وهمین باعث می شد در آب فرو بروند ودر عوض آن که نیکی می کرد،وزنش سبک تر می شد وهرچه بیشتر به سطح آب می آمد. نیکان برسطح می زیستند وبدان در عمق.وخوب وبد جدا بودند. یک اعتراف:آب میل به فرو کشیدن من به عمق دارد،یعنی وزن گناهان من این قدر سنگین است؟ ویک نکته:هر چه شهید در آب دیده ام،بر سطح بوده،طوری که انگار بر کف دستهای آب بالا آمده است، یا به تعبیری دیگر آب شهید را به آسمان تعارف کرده است.وچه بسا هدیه داده است! صفحه ای از رمان نه آبی نه خاکی نوشته علی موذنی انتشارات سوره مهر ما همیشه به شهدا در آسمان می نگریم ویژگی این کتاب این است که شهید را مثل زمینیان به ما می شناساند وما می بینیم که یک فرد چه طور از زمین به آسمان پر می کشد.؟!! پیشنهاد این هفته ی ما به دوستداران کتاب وکتابخوانی کتابخوان شویم.