سقای آب وادب

خلاصه :

وقتی از آب و سقا وادب ،سخن به میان می آید بی اختیار به یاد کربلا وعطش وعلمدار کربلا وکودکان تشنه می افتیم. در این کتاب سید مهدی شجاعی با نثری روان وزیبا توانسته صحنه آب آوردن علمدار کربلا را به تصویر بکشد.

سطری از کتاب

سوار تشنه لب ،لحظه لحظه به آب نزدیکتر می شود،با مشک خالی بر دوش و شمشیری در دست ولبخند شیرین بر لب. لبخند،لبهای ترک خورده اش را به خون می نشاند. اسب در زیر پایش به عقابی می ماند که مماس با زمین،پرواز می کند.آنقدر رعنا و رشید وبلند بالاست که اگر پا از رکاب ،بیرون کشد،سرانگشتانش،،خراش به چهره زمین می اندازد..... ماه باید پیاده شود از استر آسمان... این چه ماهی است که رنگ از رخ روز می زداید با ظهورش روشنایی روز را کمرنگ می کند....

برگرفته از کتاب سقای آب وادب ص۱۱ و۱۲